Kur te shkosh te flesh
deren mos e mbyll
do te vi te puthi
per nje nat e mir
mos bjer ne mes te
shtratin kujto se te dua
por bjer ne skaj me
ler vend dhe mua
nje leter ta kam shkru veq ty me ta dergu por ne biblotek e kam qu kur te shkojsh me marr me lexu
Dëshiroj të shof me sy
të mos digjëm mall për ty
Sikur të ishe rreze hana
do të hy në dhomën tënde
Vetëm ta dish se sa të dua
Sdo të jetojsh asnjë orë pa mua
Kur zoti tha: te bashkohen 2 zemra,un e ti ram brenda.
Kur zoti tha: qe dikush ti ruaji ne te 2 na ndau nje i huaji.
Kue zoti tha: qe dikush ti vrase, ne te 2 u dashuruam ne parajse
kur hy ne shkoll ty te kujtoj
dal prej shkolleper ty mendoj
thjesht te dua dhe nuk te harroj
Nuk të dua më, o jetë,
as nuk dua në ty të rrojë,
ngase je e pavërtetë,
e përse në ty të jetoj?
Tani se dua as dritën e diellit,
se dua më as dashurinë!
edhe nëse jetoj në zjarr të tmerrit,
më në ty s’dua të rri.
Mos vajtoni as ju oj qyqe të mjera,
se s’dua t’ju dëgjoj as zërin më,
se lumturinë më mori era,
e në këtë jetë më askund vend nuk zë.
Po bëjë lutje, e pse o Zot s’më dëgjon,
po e thërras vdekjen, e pse nuk vjen?
E çka o jetë tani nga unë kërkon,
kur e gjithë rininë më shkatërron?!(kum met qytu)
9
Mjaft o jetë më mundove,
s’më le vend askund në këtë botë,
mjaft dhembje më shkaktove,
e dhembjen time e dëshmojnë këta lotë.
O, mos ago as ti o dritë,
se më shumë më pëlqen nata,
errësirën tani jam duke e pritë,
ngase kurrë lumturi në këtë jetë nuk pata.
Ah sikur ta dije, se sa të urrej,
t’ma merrje shpirtin këtu tek shkruaj,
që ti s’më do mua, unë e vërej,
e përse më lë që të vuaj?
Ka kohë që po të kërkoj,
e askund nuk të gjej,
në çdo vend po gjurmoj,
Vallë?! Ku je mshef?
Po! Tek unë nuk pate mëshirë,
që në këtë moshë ta urrej jetën,
të vdes ndoshta është më mirë,
nga ky tmerr ta shpëtojë vehtën.
Mos ke mëshirë për mua,
eja e më shpëto,
se jetën më se dua,
të lutem, mos më tradhëto.
Më shpëto nga këto vuajtje,
nga këto lot, nga ky pikëllim,
ah, moj mendje çfarë nuk bluajte,
në këto ditë, që po ngdhinë.
Ka filluar të bëhet ditë,
ah, moj natë ti mos kalo,
eja vdekje, se jam duke të të pritë,
mos kështu, mos më tradhëto.
Mjaft më tradhëtove mbi këtë dhe,
mjaft më le duke të pritur,
jo, për mua s’ka ditë të re,
se drita ime tani është fikur.
Po të kërkoj në dritë të qiriut dhe në mesin e humnerës,
të lutem, eja e mos më tradhëto,
eja e merre këtë shpirt të fatëzezës,
e nga këto vuajtje më largo.
Unë jam një e mjerë,
në këtë botë jam pa dashuri,
e pa fat unë paskam lerë,
që t’mos njoh unë kurrë lumturi.
Nuk dua më të pres,
nuk dua më të jetoj,
por dua që të vdes,
se të nesërmes nuk i besoj.
Të prita dje, të prita dhe sot,
do të pres ndoshta me vajë e lotë,
por kur vdekja më afrohet,
atëherë ndoshta do të pendohem.
Oh, të lutem më trego se ku je,
se nga malli do të verbohem,
të lutem eja, se të pres,
se zemra e shpirti do t’më shkatërrohen?!
Por ja, jeta na zhgënjeu,
na largoi të dy, të dy
zemrat na i theu, dhe s’dua që kësaj jetë t’i thojnë,
kur njëri larg tjetrit po jetojmë.
Në atë çast unë ndihmë kërkova,
para Zotit u gjunjëzova,
O, Zot! Në zemër një plagë të rëndë e kam,
edhe në këtë jetë e mallkuar jam.
Në shpirtin tim, fle zemra jote,
dhe tani jetoj vetëm me shpresë,
kjo dritë s’më lë vend askund,
andaj më mirë është që të vdes.
Me lotë filloj të shkruaj,
me shpirt po digjem, e me zemër vuaj,
përse kjo jetë më tradhëtoi,
e përse tani të jetoj?
Vuajtja tek unë gjithmonë mbretëron,
e rruga e varrit më perëndon,
më mirë të vdes, se të jetoj,
se këto vuajtje s’mund më t’i duroj.
Përse, o Zot kaq më mundon,
e zemrën dhe shpirtin ma ´,
fatin tim gjithmonë ta vajtoj,
e në rininë time, vdekje të kërkoj.
Mallkuar çoftë emri dhe jeta ime,
mallkuar çoftë kjo jetë me mundime,
gëzim për zemrën time, se di përse s’ka,
kjo zemër e shkretë si lule është tha.
Këtë shpirt të lutem, mos e merr,
se aty jeton një i mjerë,
largoni këto vuajtje, e këto lotë, që kurrë nuk pushojnë,
e pa fat jam në jetë, dhe kur nuk shoh dritë të vërtetë.
E mallkuar është kjo zemër,
andaj leri këto sy të mallëngjyer,
që edhe njëherë të shijojnë atë dritë të pakët që e kisha,
e tani dua që t’më harrosh.
Frymëzimi im i pa fat,
që vjen e më djeg mu në gji,
për kënd të flas, e për kënd të shkruaj,
e përse më bën që kaq shumë të vuaj?
Jam shkrirë, në jetë jam tretur,
e tëra kërkoj të vdes, të shkoj në dhe,
të pushoj, të bëhem tokë,
trupi yt për të më shkelur.
E të bëhem pluhur, që kurrë s’do të kesh për të më vërejtur,
bashkë me pranverë po largohem edhe unë,
kur t’më kujtojnë shokët e shoqët, le të shiqojnë në dhe,
se aty pushon një turp, që dikur i deshti shumë,
dhe ja, tani u bë për ta shkelur edhe ju!.
Po nënës time, vallë kush do t’i jep ngushëllime,
në ankthe të jetës le t’më kujtojnë,
nganjëherë le të vjen tek varri,
le ta shiqon varrin tim aty ku shkruan:
“Amanet, më kujtoni nganjëherë”?
Amanet më kujto nganjëherë,
më përqafo prej së largu,
së paku një herë në vit,
se për mua nuk do të ketë as pranverë,
as s’do të zbardh kjo e mjera ditë.
Mos e harro shifrën që të don,
kthema dritën, se ky zjarr më përvëlon,
mos u largo nga gjiri im,
se s’ka kush pas teje, t’më jep ngushëllim.
Përse kështu më tradhëtove,
don që t’ma shuash të vetmën dritë,
zemrën dhe jetën ma helmove,
andaj kthehu, e mos shko, o shpirt.
Të kërkoj vdekjen, më dhimbet jeta,
e kur s’të kam pranë, qajnë sytë e mi,
andaj prapë më e mirë është vdekja,
kur s’kam ku të gjej unë lumturi.
Në ëndërr të shoh, kur sytë e mi lotojnë,
në netët pa gjumë, ndiej zemrën që vajton,
kërkoj hijen tënde në muret e dhomës sime,
e mëngjesi agon, por vuajtjet nuk pushojnë.
Në lotët e mi, një melodi e re,
ma shuan mallin, nuk më len të vdes,
ditët kalojnë por asgjë nuk ndryshon.
Koha shënon vuajtjet e mia në ditar,
sytë e tu nuk më len të qetë,
ah, ky kujtim
dashurinë e humbur kërkon.
Ky rrembesh shiu, kujtimet m’i riktheu,
ma pushtoi shpirtin zemrën ma theu,
kohën e pranverës së kaluar mua ma kujtoi,
atëherë kur zemra ime në tënden jetoi.
E tani u larguam! Jetë pa mëshirë!
Po bredhi nëpër rrugë, çdo kund po gjurmoj me shpirt të tretur,
në çdo pëllëmb po të kërkoj,
po e thërras vdekjen, nga ky zjarr të më shpëtoj.
Por, vallë! Jeta a sillet me çdokend si me mua,
kësaj bote të hidhur – jetë po i thuhet,
e çfarë, o Zot është ai kur zemrën ta vret
dhe kur ai na mallkon, ndihmë nga ai a kërkohet?
Sytë i kam të mbushur me lotë
dhe kurrë s’më thahen për atë njeri që ma theu zemrën,
dhe më shtyn të qaj,
por më e mirë është vdekja, se e tërë jeta t’më kalon në vaj?!
Unë po vdes, e tani në shpirt të kujt, vallë do të jetoj,
në atë shpirt që e desha,
e që kurrë “Të dua”, s’më tha,
por tani le të harrohen t…
PËR ATË… QË SOT GJENDËT NË VARR…
E heshtur në cepin e dhomës,
me një bllokë të vogël në duar,
çëndronte e ndrojtur pa fjalë,
kjo zemra ime e lënduar…!
Dhe bllokun e hapë më ngadalë,
diçka kërkoj pakuptim,
më duket se ti je aty
dhe unë të flas shpirti im… !
Por ti papritur më zhdukesh
dhe as përgjigje nuk më kthen,
dhe unë kaloj faqen tjetër
ndoshta aty do të të gjejë!
Aty lexoj dy fjalë…
dhe lotët dot si mbledh,
të them TË DUA shumë,
të them ktheu në jetë!
Dikur aty diçka
më kishe shkruar ti,
tani unë bashkë me dhembjen
e mbaj thellë në gji!
E mbaj aq pranë me zemrën
shtrënguar thellë në shpirtë,
se ty dua të të kthej
në jetë, në jetë sërish!
Se ti ike pa folur me mua
dhe fjalën e fundit nuk ma the, pse s’e di,
ti veç ma shkruajte “TË DUA”
dhe ike u largove përgjithnji!
Përse nuk durove derisa të vija
që puthjen time ta merrje,
të ta thosha atë që kurrë nuk ta tashë,
kur kokën në mua mbështesje?!
Përse jo nuk prite
të të shihja edhe njëherë,
kur më dhembje më buzëqeshe,
më kujtove atë pranverë?!
Përse kjo jetë është kaq e padrejtë,
ty të mori kaq larg nga unë,
përse nuk na bashkonë përsëri,
të na bën të gëzuar?!
Po ti a më mbanë mend mua
apo ndoshta me engjuj ke rën në dashuri,
ndoshta dhe unë do të bëhem engjull së shpejti,
që ti të më duash përsëri?!
Të lutem më ndihmo të vijë edhe unë atje,
mos më lerë të vuaj ç’do ditë e natë,
se kam një kohë të gjatë që pres
në krahët e tu të jam prapë !
Nuk mundem nga kjo jetë të ngre kokën,
e vetmuar pa ty në ç’do anë,
nuk mundem jo më të dashuroj,
jo, më zemër për dashuri nuk kam.
Të lutem më dërgo një shenjë,
një ëndërr, një lule më dërgo,
nga ato që unë t’i sillja pranë
dhe ti me thoshe mos më lëndo!
Përse ike kaq larg nga unë,
jo më as lule s’të sjell dot,
tani unë dua të jam më ty
se për mua pa ty kjo jetë është e kotë!
Ç’do ëndërr të thërras më merr,
në shpirtin tënd më shtrëngo,
dua të jam edhe unë engjull
në krahët e tu të fluturoj!
Kur pranë teje qëndroj e heshtur
dhe dridhem kur më prek ngadalë,
mendoj se mbrenda teje ka diçka
dhe ti më thua me zemër, e jo me fjalë!
Diçka që më bën të ndihem si engjull
dhe hap krahët drejtë teje fluturoj,
ti më shtrëngon aq fortë pranë vetës
dhe ngadalë pëshpëris “Të Dashuroj”
Zot të lutem kthema përsëri atë që dikur ma more,
mos më le të vuaj kaq shumë për të,
se më s’po mund të duroj dot,
e pamundur ta harroj,
kur sytë e mi për atë pikojnë vetëm lotë,
kthema të lutëm sepse e dua gjithmonë, gjithnjë?!
O Zot a më dëgjon vallë,
ktheje edhe njëherë në ketë jetë,
a më sheh mua , a e sheh zemrën time duke u kallë,
o Zot ma kthe vetëm edhe njëherë atë shpirtë,
nga ajo ditë që e more dhe më le pa të,
unë mbeta LOTI_DASHURISË…?!!!
deren mos e mbyll
do te vi te puthi
per nje nat e mir
mos bjer ne mes te
shtratin kujto se te dua
por bjer ne skaj me
ler vend dhe mua
nje leter ta kam shkru veq ty me ta dergu por ne biblotek e kam qu kur te shkojsh me marr me lexu
Dëshiroj të shof me sy
të mos digjëm mall për ty
Sikur të ishe rreze hana
do të hy në dhomën tënde
Vetëm ta dish se sa të dua
Sdo të jetojsh asnjë orë pa mua
Kur zoti tha: te bashkohen 2 zemra,un e ti ram brenda.
Kur zoti tha: qe dikush ti ruaji ne te 2 na ndau nje i huaji.
Kue zoti tha: qe dikush ti vrase, ne te 2 u dashuruam ne parajse
kur hy ne shkoll ty te kujtoj
dal prej shkolleper ty mendoj
thjesht te dua dhe nuk te harroj
Nuk të dua më, o jetë,
as nuk dua në ty të rrojë,
ngase je e pavërtetë,
e përse në ty të jetoj?
Tani se dua as dritën e diellit,
se dua më as dashurinë!
edhe nëse jetoj në zjarr të tmerrit,
më në ty s’dua të rri.
Mos vajtoni as ju oj qyqe të mjera,
se s’dua t’ju dëgjoj as zërin më,
se lumturinë më mori era,
e në këtë jetë më askund vend nuk zë.
Po bëjë lutje, e pse o Zot s’më dëgjon,
po e thërras vdekjen, e pse nuk vjen?
E çka o jetë tani nga unë kërkon,
kur e gjithë rininë më shkatërron?!(kum met qytu)
9
Mjaft o jetë më mundove,
s’më le vend askund në këtë botë,
mjaft dhembje më shkaktove,
e dhembjen time e dëshmojnë këta lotë.
O, mos ago as ti o dritë,
se më shumë më pëlqen nata,
errësirën tani jam duke e pritë,
ngase kurrë lumturi në këtë jetë nuk pata.
Ah sikur ta dije, se sa të urrej,
t’ma merrje shpirtin këtu tek shkruaj,
që ti s’më do mua, unë e vërej,
e përse më lë që të vuaj?
Ka kohë që po të kërkoj,
e askund nuk të gjej,
në çdo vend po gjurmoj,
Vallë?! Ku je mshef?
Po! Tek unë nuk pate mëshirë,
që në këtë moshë ta urrej jetën,
të vdes ndoshta është më mirë,
nga ky tmerr ta shpëtojë vehtën.
Mos ke mëshirë për mua,
eja e më shpëto,
se jetën më se dua,
të lutem, mos më tradhëto.
Më shpëto nga këto vuajtje,
nga këto lot, nga ky pikëllim,
ah, moj mendje çfarë nuk bluajte,
në këto ditë, që po ngdhinë.
Ka filluar të bëhet ditë,
ah, moj natë ti mos kalo,
eja vdekje, se jam duke të të pritë,
mos kështu, mos më tradhëto.
Mjaft më tradhëtove mbi këtë dhe,
mjaft më le duke të pritur,
jo, për mua s’ka ditë të re,
se drita ime tani është fikur.
Po të kërkoj në dritë të qiriut dhe në mesin e humnerës,
të lutem, eja e mos më tradhëto,
eja e merre këtë shpirt të fatëzezës,
e nga këto vuajtje më largo.
Unë jam një e mjerë,
në këtë botë jam pa dashuri,
e pa fat unë paskam lerë,
që t’mos njoh unë kurrë lumturi.
Nuk dua më të pres,
nuk dua më të jetoj,
por dua që të vdes,
se të nesërmes nuk i besoj.
Të prita dje, të prita dhe sot,
do të pres ndoshta me vajë e lotë,
por kur vdekja më afrohet,
atëherë ndoshta do të pendohem.
Oh, të lutem më trego se ku je,
se nga malli do të verbohem,
të lutem eja, se të pres,
se zemra e shpirti do t’më shkatërrohen?!
Por ja, jeta na zhgënjeu,
na largoi të dy, të dy
zemrat na i theu, dhe s’dua që kësaj jetë t’i thojnë,
kur njëri larg tjetrit po jetojmë.
Në atë çast unë ndihmë kërkova,
para Zotit u gjunjëzova,
O, Zot! Në zemër një plagë të rëndë e kam,
edhe në këtë jetë e mallkuar jam.
Në shpirtin tim, fle zemra jote,
dhe tani jetoj vetëm me shpresë,
kjo dritë s’më lë vend askund,
andaj më mirë është që të vdes.
Me lotë filloj të shkruaj,
me shpirt po digjem, e me zemër vuaj,
përse kjo jetë më tradhëtoi,
e përse tani të jetoj?
Vuajtja tek unë gjithmonë mbretëron,
e rruga e varrit më perëndon,
më mirë të vdes, se të jetoj,
se këto vuajtje s’mund më t’i duroj.
Përse, o Zot kaq më mundon,
e zemrën dhe shpirtin ma ´,
fatin tim gjithmonë ta vajtoj,
e në rininë time, vdekje të kërkoj.
Mallkuar çoftë emri dhe jeta ime,
mallkuar çoftë kjo jetë me mundime,
gëzim për zemrën time, se di përse s’ka,
kjo zemër e shkretë si lule është tha.
Këtë shpirt të lutem, mos e merr,
se aty jeton një i mjerë,
largoni këto vuajtje, e këto lotë, që kurrë nuk pushojnë,
e pa fat jam në jetë, dhe kur nuk shoh dritë të vërtetë.
E mallkuar është kjo zemër,
andaj leri këto sy të mallëngjyer,
që edhe njëherë të shijojnë atë dritë të pakët që e kisha,
e tani dua që t’më harrosh.
Frymëzimi im i pa fat,
që vjen e më djeg mu në gji,
për kënd të flas, e për kënd të shkruaj,
e përse më bën që kaq shumë të vuaj?
Jam shkrirë, në jetë jam tretur,
e tëra kërkoj të vdes, të shkoj në dhe,
të pushoj, të bëhem tokë,
trupi yt për të më shkelur.
E të bëhem pluhur, që kurrë s’do të kesh për të më vërejtur,
bashkë me pranverë po largohem edhe unë,
kur t’më kujtojnë shokët e shoqët, le të shiqojnë në dhe,
se aty pushon një turp, që dikur i deshti shumë,
dhe ja, tani u bë për ta shkelur edhe ju!.
Po nënës time, vallë kush do t’i jep ngushëllime,
në ankthe të jetës le t’më kujtojnë,
nganjëherë le të vjen tek varri,
le ta shiqon varrin tim aty ku shkruan:
“Amanet, më kujtoni nganjëherë”?
Amanet më kujto nganjëherë,
më përqafo prej së largu,
së paku një herë në vit,
se për mua nuk do të ketë as pranverë,
as s’do të zbardh kjo e mjera ditë.
Mos e harro shifrën që të don,
kthema dritën, se ky zjarr më përvëlon,
mos u largo nga gjiri im,
se s’ka kush pas teje, t’më jep ngushëllim.
Përse kështu më tradhëtove,
don që t’ma shuash të vetmën dritë,
zemrën dhe jetën ma helmove,
andaj kthehu, e mos shko, o shpirt.
Të kërkoj vdekjen, më dhimbet jeta,
e kur s’të kam pranë, qajnë sytë e mi,
andaj prapë më e mirë është vdekja,
kur s’kam ku të gjej unë lumturi.
Në ëndërr të shoh, kur sytë e mi lotojnë,
në netët pa gjumë, ndiej zemrën që vajton,
kërkoj hijen tënde në muret e dhomës sime,
e mëngjesi agon, por vuajtjet nuk pushojnë.
Në lotët e mi, një melodi e re,
ma shuan mallin, nuk më len të vdes,
ditët kalojnë por asgjë nuk ndryshon.
Koha shënon vuajtjet e mia në ditar,
sytë e tu nuk më len të qetë,
ah, ky kujtim
dashurinë e humbur kërkon.
Ky rrembesh shiu, kujtimet m’i riktheu,
ma pushtoi shpirtin zemrën ma theu,
kohën e pranverës së kaluar mua ma kujtoi,
atëherë kur zemra ime në tënden jetoi.
E tani u larguam! Jetë pa mëshirë!
Po bredhi nëpër rrugë, çdo kund po gjurmoj me shpirt të tretur,
në çdo pëllëmb po të kërkoj,
po e thërras vdekjen, nga ky zjarr të më shpëtoj.
Por, vallë! Jeta a sillet me çdokend si me mua,
kësaj bote të hidhur – jetë po i thuhet,
e çfarë, o Zot është ai kur zemrën ta vret
dhe kur ai na mallkon, ndihmë nga ai a kërkohet?
Sytë i kam të mbushur me lotë
dhe kurrë s’më thahen për atë njeri që ma theu zemrën,
dhe më shtyn të qaj,
por më e mirë është vdekja, se e tërë jeta t’më kalon në vaj?!
Unë po vdes, e tani në shpirt të kujt, vallë do të jetoj,
në atë shpirt që e desha,
e që kurrë “Të dua”, s’më tha,
por tani le të harrohen t…
PËR ATË… QË SOT GJENDËT NË VARR…
E heshtur në cepin e dhomës,
me një bllokë të vogël në duar,
çëndronte e ndrojtur pa fjalë,
kjo zemra ime e lënduar…!
Dhe bllokun e hapë më ngadalë,
diçka kërkoj pakuptim,
më duket se ti je aty
dhe unë të flas shpirti im… !
Por ti papritur më zhdukesh
dhe as përgjigje nuk më kthen,
dhe unë kaloj faqen tjetër
ndoshta aty do të të gjejë!
Aty lexoj dy fjalë…
dhe lotët dot si mbledh,
të them TË DUA shumë,
të them ktheu në jetë!
Dikur aty diçka
më kishe shkruar ti,
tani unë bashkë me dhembjen
e mbaj thellë në gji!
E mbaj aq pranë me zemrën
shtrënguar thellë në shpirtë,
se ty dua të të kthej
në jetë, në jetë sërish!
Se ti ike pa folur me mua
dhe fjalën e fundit nuk ma the, pse s’e di,
ti veç ma shkruajte “TË DUA”
dhe ike u largove përgjithnji!
Përse nuk durove derisa të vija
që puthjen time ta merrje,
të ta thosha atë që kurrë nuk ta tashë,
kur kokën në mua mbështesje?!
Përse jo nuk prite
të të shihja edhe njëherë,
kur më dhembje më buzëqeshe,
më kujtove atë pranverë?!
Përse kjo jetë është kaq e padrejtë,
ty të mori kaq larg nga unë,
përse nuk na bashkonë përsëri,
të na bën të gëzuar?!
Po ti a më mbanë mend mua
apo ndoshta me engjuj ke rën në dashuri,
ndoshta dhe unë do të bëhem engjull së shpejti,
që ti të më duash përsëri?!
Të lutem më ndihmo të vijë edhe unë atje,
mos më lerë të vuaj ç’do ditë e natë,
se kam një kohë të gjatë që pres
në krahët e tu të jam prapë !
Nuk mundem nga kjo jetë të ngre kokën,
e vetmuar pa ty në ç’do anë,
nuk mundem jo më të dashuroj,
jo, më zemër për dashuri nuk kam.
Të lutem më dërgo një shenjë,
një ëndërr, një lule më dërgo,
nga ato që unë t’i sillja pranë
dhe ti me thoshe mos më lëndo!
Përse ike kaq larg nga unë,
jo më as lule s’të sjell dot,
tani unë dua të jam më ty
se për mua pa ty kjo jetë është e kotë!
Ç’do ëndërr të thërras më merr,
në shpirtin tënd më shtrëngo,
dua të jam edhe unë engjull
në krahët e tu të fluturoj!
Kur pranë teje qëndroj e heshtur
dhe dridhem kur më prek ngadalë,
mendoj se mbrenda teje ka diçka
dhe ti më thua me zemër, e jo me fjalë!
Diçka që më bën të ndihem si engjull
dhe hap krahët drejtë teje fluturoj,
ti më shtrëngon aq fortë pranë vetës
dhe ngadalë pëshpëris “Të Dashuroj”
Zot të lutem kthema përsëri atë që dikur ma more,
mos më le të vuaj kaq shumë për të,
se më s’po mund të duroj dot,
e pamundur ta harroj,
kur sytë e mi për atë pikojnë vetëm lotë,
kthema të lutëm sepse e dua gjithmonë, gjithnjë?!
O Zot a më dëgjon vallë,
ktheje edhe njëherë në ketë jetë,
a më sheh mua , a e sheh zemrën time duke u kallë,
o Zot ma kthe vetëm edhe njëherë atë shpirtë,
nga ajo ditë që e more dhe më le pa të,
unë mbeta LOTI_DASHURISË…?!!!
Zemra ime esht permallu qe me ty nuk eshte taku,
Syt e mia po qajn qe nuk te kan pa,
Ti je ylli qe ndriqon, ti je aja qe me gezon
Syt e mia po qajn qe nuk te kan pa,
Ti je ylli qe ndriqon, ti je aja qe me gezon
Keto vargje qe i shkruaj,me lot ne sy
mos me le te vuaj te lutem ty..
Po ta them nje fjale mbae si kujtim
zemren ma ke mar TE DON shpirti im...
C'do nate qe kalon ty te enderoj
ata syt e zi shum i adhuroj.
Behu i sinqert thuaj te verteten
a me don mua apo dikend tjeter..
E urej naten sa her qe vjen
e urej shiun sa her qe bjen.
I urej lotet sa her qe i kam ne sy
e urej momentin kur e kaloj
,,,PA TY,,,
Qaj moj zemer se vet e kerkove
e pae se nuk te deshti.
Ti prap e dashurove
nuk te ka faj askush.
qe nuk pyete njeri.
Cdo fjal te tij e quajte dashuri...
Kam nje zjarr ne zemer,
kam nje plumb ne shpirt
kam nje lot ne sy
TE DUA VETEM TY..
Dora po me dridhet
nuk mund te te shkruaj
TE DUA ZEMER dhe per
ty po vuaj...
Dikush ka para,
dikush ka emer.
Un kam gjithcka
qe ty te kam ne zemer.
Le te flasin njerezit
le te meren me fjal.
Por ti nga zemra ime
kur nuk ke me dal...
Nuk me intereson
se kush flet per ty
po te tregoj zemer
se te gjith ta kan ZILI...
Pse eshte keshtu jeta
ku cdo gje shihet me dyshim..
Pse nuk del ne shesh e verteta???
A mos valle dashuria eshte krim....
Nata me e tmershme
eshte kur bie shi..
Dita me e keqe
kur nuk te shoh ti..
Momenti me i lumtur
kur pran teje qendroj..
Ty o yll i bukur
shum te dashuroj...
Siper buzeve te mia
ndodhen dhe te tuat.
Siper trupit tim
ndodhjet prekja jote.
Ne mendjen time
ndodhet imazhy yt,
kurse ne zemren time
ndodhet emri yt....
Ditet e lumturis sa shpejt kaluan
ditet e vetmis sa shpejt u afruan.
Pyes veten pse me ty u dashurova??
Sa rend e kam e sa veshtir
me ne fund te te them
,,,LAMTUMIRE,,,
Nje akull dhe nje yll
ran ne dashuri.
Duheshin aq shum
sa qe nuk duhej njeri,
por vuanin te shkretit
se nuk takoheshin dot.
Shum i nxeht ishte ylli
e akulli i ftohr,,,
Nuk i kam dy zemra
dy her me jetuar,
ajo qe me mbeti
ti e ke lenduar.
C'ka me prit prej teje
diell apo shi,
por edhe kjo per ty
s'ka rendesi..
Jeta eshte e bukur kur din te jetojsh,
jeta eshte e lumtur kur nuk din te tradhetosh.
Jeta eshte si lule ashtu si mendon,
se dashuria e vertet nje here vjen e nje her shkon...
Mos mallko veten
mos mallko shoqerin,
mos mallko nenen
mos mallko rinin.
Por mallkoje fatin
qe nuk na la
te jemi bashk te dy..
C'dokush gabon po
ralle kush e kupton.
Se gabimi falet
kur loja ndalet.
Kur tradhetia perfundon
kur edhe jeta jote mbaron..
55% me pelqen
66% kisha dal me ty
77% isha bashku me ty
88% isha martu me ty
100% hec bre se kush ta ras ty..
60 sekonda ne minut
mendoj per ty.
60 minuta ne ore
jam me ty.
7 dite ne jave
merzitem per ty..
360 dite te vitit
te dua vetem ty,,
Jeta vazhdon kur dikush te tradheton
edhe pse mendon se jeta aty mbaron,
shkon e te tradheton edhe te haron.
Se e lendon dikend nuk i interson...
Kur lumi vershon
eshte veshtire me kalu,
kur diken e dashuron
eshte veshtire me haru..
Me mer malli per ty
c'do sekond cka ti bej
zemres qe vec ty te don.
Mundohem t'ja spjegoj
po prap se kupton,
thot un ate e dua
dhe kur se haroj....
Kush te puth ne ball
te puth ne vecanti..
Kush te puth ne sy
te fal lumturi..
Kush te puth ne faqe
te puth kushdo..
Kush te puth ne buz
dije se te dashuron..
Gjith fajin e ka syri
qe te ka shiku,
fajin e ka zemra
qe te ka dashuru..
Por fajet ndonjeher
jane te kota mos haro
i dashur se rotullohet bota..
Nese me don mua
tjeter mos shiko,
bindu ne vete
se nje dashuron.
Edhe pse je larg
teper xhelozoj
nuk dua asnji tjeter
te me zevendesoj,,
Te gjithe vuajn nga diqka,
por ka nga ato qe jan
te lodhur nga vetmia.
Andaj shoqroe ate
qe ndihme te kerkon.
Kuptoe ate qe te
DaShUrOn..
Kur te kesh kohe
lexoe kete leter
te shkruaj o shpirt
se te dua teper.
Ne cdo minut ty
te kujtoj mos
u be nervoz kur shpesh
ta cingeroj,,
Sa yje ka qielli
sa krip ka deti
co e me puth se
nuk behet qameti..
Mos me thuaj te dua
se kjo eshte mahi
nuk me do ti mua
sa te dua un ty..
Lere lotin te me pikoj qet,
mos me kerko ne ender
se smundesh me me gjet.
Mos kerko falje se nuk te fal,
se cdo gje ka mbaruar.
Tash jeto i lumtur me ate qe
je fejuar..
Nese me do,ma thuaj te verteten
kur ta fali zemren,ta fali edhe jeten.
Nese ke zemer ndaje bashke me mua
nese ke fjale me thuaj ''TE DUA''
Do te me kerkosh nje dit
un do te kem vdekur,
do te vish te vari
un do te jem tretur..
Do te kerkosh falje
po do te them IK,
se ti e vrave zemren
qe te deshti marezisht..
C'eshte jeta ime
tani me se dij
c'do gje ma more
e me le ne vetmi.
Eci me heshtjen
ball per ball
ceshtje e pavdekshme
ja un nje e vdekur
e gjalle...
Nese dashuria te duket plumb
ruaje nje per vete se te duhet per ne fund.
Nese je penduar mos mallko fatin
se zoti eshte i madh e ta fal mekatin.
Do te vij dita
kur do te me kerkosh.
Do te vij casti
kur do te lotojsh.
Do te pendohesh
per cdo gabim.
Por do te jet von
o shpirti im..
Se te dua me shtin e kaluara
te dua me thot zemra
te me duash nuk te detyroj
por me duaj aq sa e meritoj..
Ma shuajte driten
ma helmove jeten,
mi rezove endrat
mi humbe shpresat.
Me dogje si cigare
me hodhe si gur.
Ndoshta keto i bere
ngase nuk me ke
dashur kurrr..
Me mesove te te dua
me mesove te dashuroj
por kur nuk me mesove
mungesen tende si ta perballoj..
***Vuaj per ty se shum me mungon.
Vuaj me shum se kur me provokon
cmendem nga xhelozia kur dikush
te shikon..
Un te dua ty por ti sme shikon***
Ender jete drit e syve te mi
beso te verteten se te dua.
Se te dua vetem ti
me ka humbur shpresa
nuk dij si te ja bej
kot me duket jeta
pa ty kur jetoj..
..Trokita ne zemren tende
nuk mu pergjigj njeri
ate e kishte pushtuar
tjeter dashuri.
Hape te lutem
jam mikja e vjeter
nje ze me tha;
ishe por sot kam tjeter....
Nese nuk me do me thuaj te largohem
un do te kuptoj dhe kur nuk do te afrohem..
Do te kerkoj falje per kohen qe ta mora
do te kerkoj falje qe te dashurova***
Ne vendin tim te jesh
duhet zemer te kesh
un zjarin e kam prek
por nuk me ka djeg.
Ne zemren tende per mua
a ka vend.
Ndoshta duhet te pres rend.
Jeta eshte dallg qe hidhet ne breg.
Jeta eshte si loder qe gjithkush e prek.
Jeta eshte ender nje shpres e larget.
Jeta eshte dashuri nje bot e zbrazet.
A te flet dikush ma embel se une?
A te fal dikush lumturi me shume?
A te mungon sonte perqafimi im?
A mundet dikush te ze vendin tim
dy zemra qajn- nje mall e kann,
dy sy lotojn- ni gje shiqojn,
dy duar ledhatojn-nje shpirt sherojn,
dy goja flasin- nje bot e plasin
Do te fal per vuajtjet qe mi dhurove
Do te fal per lotet qe mi krijove
Pore kure sdo ta fal nese zemra jote akoma me dashuron
Ateher kure plotsisht une smund te te harroj
Qme duhen syt
kur nuk shihemi?
Qme duhen kembet
kur nuk takohemi?
Qme duhen krahet
kur nuk perqafohemi?
Qme duhet zemra kur
nuk dashurohemi ???